3ο Λύκειο Ζωγράφου, Ανδρέας Παπανικολάου, κινηματογραφιστής

Η γενιά μου, όσοι γεννήθηκαν κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '60, έζησε το κύκνειο άσμα του ερασιτεχνικού φιλμ-πιθανότατα είμαστε οι τελευταίοι που πρόλαβαν να απαθανατίσουν στιγμές σε super 8mm ταινιάκια. Γύρω στα 1980, στην παρέα μου στο σχολείο, το ρόλο του κινηματογραφιστή και άτυπου σκηνοθέτη είχε ο αγαπημένος φίλος Ανδρέας Παπανικολάου. Τον Ανδρέα, έπειτα από πολλά χρόνια, τον συνάντησα ξανά πρόσφατα. Μας χάρισε τη μηχανή λήψης Agfa που βλέπετε και στη φωτογραφία, ενώ, όπως το συνηθίζαμε πάντα, κάναμε μια μεγάλη διαδρομή με ενδιάμεσους σταθμούς και συζητήσεις, μέχρι να εντοπίσουμε κάπου στα Μεσόγεια τα φιλμάκια εκείνης της εποχής, που από τότε είχαν περιέλθει στην αφάνεια. Ανάμεσα τους βρίσκεται και η περίφημη πενθήμερη στο τέλος της τρίτης λυκείου. Ο ερασιτεχνικός κινηματογράφος ήταν πάντα υπόθεση μιας οικογένειας ή μιας παρέας. Καμιά φορά γίνεται, ακόμη και σήμερα,  η αφορμή να συγκεντρωθεί ξανά η παρέα εκείνη. Μεγαλώσαμε μαζί, και νομίζω πως δεν ξεχάσαμε ποτέ ο ένας τον άλλο, ακόμη και αν βρεθήκαμε μακριά. Το να δούμε τους εαυτούς μας εκείνης της εποχής μπορεί να  είναι μια γέφυρα με τα χρόνια  που μεσολάβησαν. Ή μία γεύση αθωότητας, να σπάσει κάπως αυτό το αμείλικτα γνωστό της εποχής μας.